Η επιλογή της άμβλωση ως μέσο αντισύλληψης αποτελεί κοινωνικό φαινόμενο που θύματά του είναι μικρές ασχημάτιστες ακόμη, ανθρώπινες υπάρξεις.

Γιατί μια γυναίκα καλείται να κάνει άμβλωση σε μια εποχή που η έννοια της αντισύλληψης είναι ευρέως διαδεδομένη; Πως είναι η ψυχοσύνθεση μιας γυναίκας που όπως -κοινά πιστεύεται- στερεί σε ένα ον το δικαίωμα της ζωής; Και από την άλλη όντως στερεί το δικαίωμα της ύπαρξης ή το προφυλάσσει από ενδεχόμενα δεινά;

Είναι άραγε η άμβλωση καθολικά απόφαση μιας γυναίκας ή μήπως η ίδια καλείται να παίξει το ρόλο του εκτελεστή;

Τι θεωρείται στο μυαλό όχι μονάχα αυτών των γυναικών αλλά και του ευρύτερου κοινωνικού περιβάλλοντος ως μεγαλύτερη αμαρτία… Ο ερχομός ενός ανεπιθύμητου του πλάσματος στην παρούσα φάση ζωής ή η διακοπή της κύησης;

 

Η άμβλωση θεωρείται φόνος;

Μεγάλη μερίδα γυναικών καταφεύγει στην άμβλωση πιστεύοντας ότι το έμβρυο δεν θα έχει καμία εμπλοκή σε αυτό, καθώς η απόλυτη αδαημοσύνη τις κάνει να αψηφούν ότι η ανθρώπινη περιπέτεια αρχίζει ευθύς αμέσως από τη σύλληψη.

Αν αναλογιστούμε ότι ερευνητές θέλοντας να επιβεβαιώσουν ή να απορρίψουν αντίστοιχα την προαναφερθείσα άποψη, τοποθέτησαν μια κάμερα μέσα στον κόλπο της γυναίκας κατά τη διάρκεια της άμβλωσης ώστε να καταγράψουν τις αντιδράσεις του εμβρύου. Τα ευρήματα τους ήταν συγκλονιστικά. Το ακόμη μη σχηματισμένο έμβρυο απομακρύνονταν ενώ ο γιατρός τραβούσε το εσωτερικό μέρος του ενδομητρίου και του εμβρύου με έναν αναρροφητήρα, προσπαθώντας να διεκδικήσει και αυτό μια θέση ανάμεσά μας. Επομένως, η άμβλωση θα μπορούσε να θεωρηθεί φόνος, αφού στερεί το δικαίωμα στη νέα αυτή ζωή να αποφασίσει η ίδια για τη πορεία της. 

Παρ’ όλα αυτά, ανθρωποκτονία δεν θα φαντάζει ο ερχομός ενός παιδιού ανεπιθύμητου; Μιας ζωής αγνώστου πατρός; Ενός πλάσματος απόρροιας βιασμού;

Πιθανότατα όχι, καθώς πόσο άδικο θα ήταν πάλι να γεννηθεί μια ψυχή υπό αυτές τις συνθήκες, μη έχοντας και πάλι την επιλογή να διαλέξει το ίδιο, εάν θέλει ή δεν θέλει να ζήσει.

Η άμβλωση δεν είναι μια απλή ανώδυνη υπόθεση, αλλά ούτε και μια επιλογή αυτάρεσκων ανθρώπων που πρωταγωνιστικό ρόλο κατέχουν μόνον οι εαυτοί τους. Υπάρχουν όντως αντικειμενικές περιπτώσεις (προγεννητικός έλεγχος, ηλικία,  βιασμός, αγνώστου πατρός) που η άμβλωση σηματοδοτεί στοιχείο ωριμότητας και διαύγειας.

 

Αμβλώσεις και ποσοστά

  Στην Ελλάδα οι αμβλώσεις κατέχουν την πρώτη θέση μεταξύ άλλων Ευρωπαϊκών χωρών. Πραγματοποιούνται 329 εκτρώσεις ημερησίως φτάνοντας έτσι τις 120.000 ετησίως, σύμφωνα με στοιχεία της Εταιρείας Οικογενειακού Προγραμματισμού το 2000.

  Στην Κίνα σημειώνονται 13.000.000 αμβλώσεις κάθε χρόνο μεταξύ 20-29 ετών από γυναίκες που στην πλειοψηφία τους είναι άγαμες. Στην Μ. Βρετανία το ποσοστό των αμβλώσεων φτάνει τις 190.000 ενώ στην Κύπρο ξεπερνούν τις 20.000 ετησίως.

  Το 41% του πληθυσμού της Νέας Υόρκης έχει κάνει άμβλωση.

  Κάθε 11 δευτερόλεπτα πραγματοποιείται μια ηθελημένη διακοπή κύησης  στην Ευρώπη, σύμφωνα με έρευνα της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας της Ισπανίας.

  Οι έφηβες στην Ελλάδα το 2011 που έκαναν άμβλωση ανέρχονται στις 40.000.   

  Μια στις δύο έφηβες που προβαίνουν σε άμβλωση δεν έχουν ενημερώσει ούτε τη μητέρά τους.

 

Η άμβλωση είναι νόμιμη διαδικασία;

Η διακοπή των κυήσεων δεν θεωρείται νόμιμη σε όλες της χώρες του πλανήτη, ωστόσο μεγάλος αριθμός χωρών τις επιτρέπει υπό περίπτωση. Στην Ελλάδα θεωρείται αποδεχτή μέχρι και την 12η εβδομάδα εγκυμοσύνης. Η συναίνεση της εγκύου και του εκάστοτε γυναικολόγου, όταν πρόκειται για ιδιωτικό φορέα, ή αντίστοιχα μιας επιτροπής όταν ο φορέας είναι δημοσίως είναι αρκετός για να ολοκληρωθεί η διαδικασία, σύμφωνα με το Ποινικό Κώδικα στο άρθρο 304. Επιπροσθέτως, μπορεί να προβεί κάποια γυναίκα στη διακοπή της εγκυμοσύνης και την 24 εβδομάδα εξαιτίας σοβαρών ανωμαλιών του εμβρύου, ενώ χωρίς χρονικό περιορισμό, εάν υποτεθεί ότι κινδυνεύει η ζωή της μητέρας.

 

Η ψυχοσύνθεση των γυναικών 

Ο εσωτερικός κόσμος αυτών των γυναικών πλήττεται. Ενοχές, τύψεις, ηθικά διλήμματα, αναρίθμητα γιατί κατακλύζουν τις ψυχές τους. Ερωτήματα όπως «Ποια είμαι;», «Γιατί το έκανα;», «Μήπως ήταν λάθος;» στροβιλίζουν μέσα στο μυαλό τους ψάχνοντας να βρουν διέξοδο. Παράλληλα έρχεται αντιμέτωπη και με μια πληθώρα άλλων προβλημάτων που αφορούν τη σχέση με τον σύντροφό της ή την οικογένειά της, αλλά και τη σχέση που έχει η ίδια με το σώμα της.

Δεν είναι λίγες οι φορές που κατευθύνονται στο δρόμο της αυτομομφής, στερούμενες το δικαίωμα να φέρουν στο κόσμο αργότερα ένα παιδί, αναζητώντας έτσι δικαίωση και συγχώρεση.

Οι γυναίκες που είναι μητέρες αισθάνονται διχοτομημένες διότι από τη μια έδωσαν το δικαίωμα της ζωής στο ήδη υπάρχον παιδί τους και από την άλλη στέρησαν στο άλλο τους πλάσμα αυτόν τον ερχομό. Έτσι, κυριευμένες από βαθιές ενοχές αλλάζει και η στάση τους απέναντι στο παιδί τους αφήνοντας να δημιουργηθεί ένα πλήθος νέων προβλημάτων.

Αψηφούν όμως ότι η δικαίωση δεν επέρχεται με την αυτο-τιμωρία αλλά με την ειλικρινή και ώριμη σκέψη, άλλωστε τη ψυχική υγεία μπορούν να τη κατακτήσουν όλοι ανεξαιρέτως αρκεί να τη διεκδικήσουν.

  

Τα κατάλοιπα των αμβλώσεων  

 

Όσο και αν αυξάνονται τα ποσοστά αμβλώσεων ανά τον κόσμο και οι κοινωνίες να δείχνουν κάποια εξοικειώσει με το παρόν φαινόμενο, οι επιπτώσεις δεν φαίνονται αδιάφορες/απροσπέλαστες. Μεγάλη επιρρέπεια ενδέχεται να δείξουν οι γυναίκες στον καρκίνο του μαστού εντός των πρώτων τριών μηνών έπειτα από μια άμβλωση. Ο καρκίνος του  τράχηλου καθώς και η πιθανότητα να γεννηθεί το έμβρυο πρόωρα στις επερχόμενες εγκυμοσύνες επίσης καραδοκούν. Οι έρευνες που διεξάχθηκαν στις Η.Π.Α. αποκαλύπτουν ότι μεταξύ άλλων αιτιών θανάτου τη 5η  θέση κατέχουν οι νόμιμες αμβλώσεις. 

Οι συνέπειες δεν περιορίζονται όμως μόνον στην εμφάνιση  οργανικών προβλημάτων αλλά διευρύνονται και στα ψυχολογικά.

Ψυχολογικές διαταραχές, όπως διαταραχές ύπνου και ψυχολογικά προβλήματα απειλούν τη φύση της γυναίκας μη αφήνοντας η ίδια χώρο για να εισέλθουν οι μηχανισμοί άμυνας και να τη βγάλουν αλώβητη από αυτή τη δοκιμασία. Το διαλυμένο «εγώ» την κάνει τρεις φορές πιο ευάλωτη για να τολμήσει όχι μόνον να πιει αλκοόλ ή να κάνει χρήση ναρκωτικών ουσιών αλλά και να εθιστεί. Η ιδέα να βάλει τέλος στη ζωή της, φοβούμενη την κατακραυγή του κόσμου και τη μη αποδοχή του οικογενειακού της περιβάλλον, επιβεβαιώνεται από την μεγάλη τάση που έχουν αυτές οι γυναίκες να αυτοκτονούν. 

Όσο αυξάνεται ο αριθμός των αμβλώσεων τόσο αυξάνεται και ο κίνδυνος προβλημάτων τόσο στη γυναίκα όσο και στα έμβρυα που θα κυοφορήσει στο μέλλον. Η αλλεπάλληλες εκτρώσεις δημιουργούν στειρότητα καθώς και δυσκολεύουν την εξελικτική πορεία της εγκυμοσύνης λόγω επιπλοκών.

  

Τρόποι αντιμετώπισης ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης 

Πρόληψη: Προγράμματα πρόληψης και ενημέρωσης στα σχολεία και η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση από το σπίτι. Οι γονείς και το σχολείο πρέπει να λειτουργούν ως υποστηρικτές και όχι ως φόβητρα.

Οικογενειακή συμπαράσταση: Κρίνεται απαραίτητη η συμπαράσταση από την πλευρά του οικογενειακού περιβάλλοντος αντί της υιοθέτησης μιας επικριτικής και αρνητικής στάσης, ιδίως όταν η εγκυμοσύνη προκύπτει σε μικρή ηλικία.

Ψυχολογική υποστήριξη: Σε περίπτωση που γίνει η άμβλωση, συνίσταται η ψυχολογική υποστήριξη του ατόμου για την πρόληψη πιθανών επερχόμενων ψυχολογικών προβλημάτων.

Κατανόηση: Έκφραση αγάπης προς τα άτομα που προέβησαν στη διακοπή της κύησης αντί για ενίσχυση των ήδη υπαρχουσών ενοχών.

Αποφυγή αυτομομφής και αυτο-τιμωρίας: από την πλευρά του ατόμου που έχει προσφύγει σε διακοπή της εγκυμοσύνης.

Στροφή προς την οικογένεια: Ισορρόπηση των διαταραγμένων σχέσεων με τα άλλα μέλη της οικογένειας (εάν υπάρχουν) και ειλικρινής έκφραση συναισθημάτων απέναντί τους.

 

Η άμβλωση είναι αναμφισβήτητα μια τραυματική εμπειρία που διαρκεί κατά μέσο όρο 6 μήνες, όμως, όταν  υπάρχει ένα ισχυρό πλαίσιο υποστήριξης και ενημέρωσης, μπορεί να στηρίξει τη γυναίκα που έχει υποβληθεί σε άμβλωση, ώστε να επιστρέψει πίσω στην καθημερινότητα της λιγότερο σωματικά και ψυχικά τραυματισμένη και μια μελλοντική κυοφορία να αποτελέσει τη σημαντικότερη εμπειρία που μπορεί να βιώσει.

Comments are closed.